تشخیص بین واقعیت و شکل تحریف شده آن در کودک از 4 سالگی به بعد شکل می‌گیرد. دروغ گفتن در کودکان طبیعی است و ریشه در فرآیند رشد کودک دارد. آغاز آن از زمان تکلم کودک و در حدود 2 سالگی به بعد است. به طور معمول در حدود 6 سالگی کودکان از میزان دروغ گویی خود کم می‌کنند. اما اگر بعد از این سن همچنان به دروغ گویی ادامه دهند، اینجاست که می‌تواند نگران‌کننده باشد.

چرا شش سالگی را مد نظر قرار می‌دهیم؟ چون از شش سالگی به بعد سیر تکامل مغزی بچه‌ها شکل گرفته و کودکان متوجه هستند چیزهایی که می‌گویند با واقعیت یکی نیست. در حقیقت، خیال و واقعیت را به راحتی از هم تفکیک می‌کنند.

معمولا دروغ گفتن کودکان، والدین را به شدت عصبانی می کند به خصوص وقتی که دروغ کودک کامل مشخص باشد. شنیدن پافشاری کودک در اینکه شکلات نخورده است، وقتی که صورت و پیراهنش برخلاف گفته‌اش شکلاتی است، باعث عصبانیت والدین می‌شود. حتی بعضی پدر و مادرها دلسرد می‌شوند و به مبانی تربیتی خود شک می‌کنند.

داشتن استرس عادیست ولی ندانستن راهکار های غلبه بر استرس مشکل ساز است.

کسب استقلال و مهارت در کودکان از سال های اولیه تولد او شروع می شود و بچه ها به طور طبیعی و غریزی دوست دارند کارهایشان را خودشان انجام بدهند و یاد بگیرند.

 انگیزه تاثیر مستقیمی روی تلاش برای رسیدن به اهداف مشخص دارد. در واقع انگیزه اهداف مشخصی را ترسیم می‌کند که افراد برای رسیدن به آن تلاش می‌کنند. بنابراین انگیزه روی انتخاب‌هایی که دانش آموزان می‌کنند تاثیر می‌گذارد. به عنوان مثلا، انگیزه است که تعیین می‌کند دانش‌ آموز در کلاس هنر ثبت‌نام کند یا فیزیک، بعد از مدرسه مستقیم به خانه برگردد تا تکالیف فردایش را انجام دهد یا در برنامه‌های فوق‌برنامه‌ی مدرسه شرکت می‌کند.

گاهی والدین در میزان محبت کردن به کودک خود تردید می‌کنند، چون از لوس شدن کودک خود می‌ترسند. ابتدا باید ببینیم چه چیزی لوس کردن است و چه چیزی لوس کردن کودک محسوب نمی‌شود. اینکه کودک خود را دوست بدارید و به او توجه کنید، لوس کردن نیست.